Një fjalosje mes fqinjësh për bllokimin e rrugës, një moment i nxehtë dhe një vendim i nxituar: kështu nisi rruga që çoi një burrë 44-vjeçar drejt një dënimi me 4 vite e 3 muaj burgim.
Ai ka jetuar për tri dekada në një shtet europian dhe ishte kthyer në vendlindje pas disa problemeve me ligjin atje. Sipas rrëfimit të tij, gjithçka ndodhi pranë shtëpisë së tij, kur një fqinj i dehur bllokoi rrugën me veturë dhe bashkëshortja e tij nuk mund të dilte me makinën. Nga fjalosja kaluan në përleshje, ku 44-vjeçari përdori dhunë dhe më pas shkrep armën në ajër — fatmirësisht pa lënduar askënd. Megjithatë, akti i përdorimit të armës pa leje, si dhe lëndimi i fqinjit, u vlerësuan si rrezik i përgjithshëm nga gjykata, e cila e shpalli fajtor dhe e dënoi.
Ai thotë se është penduar thellë për veprimin e tij dhe se me fqinjët tashmë janë pajtuar. Gjithashtu, gjatë qëndrimit në burg, ka reflektuar shumë dhe është përfshirë në trajnime për menaxhimin e zemërimit dhe në punë të ndryshme brenda institucionit korrektues. Ai thekson se tashmë e kupton qartë se mund të kishte shmangur gjithë situatën me një telefonatë në numrin emergjent dhe jo me dorëzim ndaj impulsit.
Një tjetër aspekt prekës i këtij rrëfimi është mënyra si ka vendosur të mbrojë fëmijët e tij. Ata nuk dinë që ai është në burg – u është thënë se Babai është në Zvicër, duke punuar. Ai rrëfen se i blen dhurata përmes bashkëshortes dhe flet me ta herë pas here përmes video-thirrjeve, duke u përpjekur ta ruajë idenë që figura e tij të mos lidhet me ndonjë dështim apo turp.
Dënimi nuk është vetëm një masë ligjore; për të, është një barrë emocionale dhe shpirtërore që rëndon më së shumti për shkak të largimit nga familja. Në reflektim të thellë, ai thotë se burgjet nuk janë vetëm vende izolimi fizik, por vende ku individi përballet me versionin më të vështirë të vetes: “Burgu është burg. I burgosuri dënohet dhjetëfish më shumë se ç’e parashikon ligji”.
Sot, ai thotë se synon të dalë me kusht, të mos i kthehet më asaj jete, të vazhdojë me sport, punë dhe lutje, dhe të ndërtojë një realitet të ri – jashtë mureve. Mësimi i tij është i qartë: të mos lejojmë që një moment gjaknxehtësie të përkufizojë gjithë jetën. Sepse, siç thotë vetë: “Ne nuk e kemi në dorë sa do jetojmë, por si veprojmë, po”.