Mitologjia e popujve të ndryshëm është e ndryshme, por ka motive të ngjashme. Besimet e popullit të asaj kohe ishin të bazuara në politeizëm dhe çdo figurë e rëndësishme e pantheonit antik skandinav kishte detyrat e veta specifike që u kryen për të mirën ose dëmin e njerëzve të zakonshëm.
Mitologjia e Skandinave ka një lidhje me vikingët, luftëtarët dhe konungët që krijuan zotat dhe historinë. Për më tepër, kushtet klimatike të asaj kohe i lejonin njerëzit të angazhoheshin në bujqësi dhe mbarështim të bagëtive. Historia e perëndive skandinave i ndan ato në dy grupe kryesore: patronët e luftës dhe toka. Ata janë në shumë aspekte të ngjashme me njerëzit e zakonshëm, kështu që ata kanë cilësi pozitive dhe negative.
Gjuha Shqipe në Mitologjin Skandinave ka një rol të rëndsishimë për arsyje sepse tregon mënyrën e fjalëve dhe kuptimin e tyren të ndryshëm të cilët ne flasim dhe e shqipitojnë,p,sh kur ne dëshirojmë të shohim një foto nga mitologjia skandinave,tregon krahasimin e fjalës shqipe me gjuhët e tjera.
Pirkërisht kjo sepse në figurën të cila ne mundohemi të shohim është gjendja e shkruar ku fjala deklarohet problematik e panjohur nga studimet dhre autori përkatës.Gjithashtu studjuesit janë përpjekur ta ofrojnë këtë fjalë me të sotmen greke cila ka shum fjal të ndryshme qe kanë kuptime të tjera por qëndron e pa pranura disa nga fjal e dyshimtë.
Gjithashtu gjuhën shqipe na ofronë, që ndoshta ashtu padashur ka shpëtuar ta krahasojnë me mitologjinë, me gjuhën më të parë folur e krijuar direkt nga rrënjët e pemës gjenealogjike e ashtuquajtur, gjuhë indo-europiane lindur në mes/dhe.
Mund të kuptojmë se fjalet e gjuhës shqpe në mitologji skandinave kanë një shkrim të vjetër por kuptimet i kanë të njëjta, si p.sh është pikërisht fjala shqipe t’aml embrion nga ku kemi fjalëformimet e mësipërme por jo vetëmnë gjuhën shqipe,edhe në gjuhët e tjera europiana ,si p.sh fjala “mjaltë” e njejta fjalë greke “ambel”
Në mitologjin skandinave, Ask dhe Embla (nga gjuha e vjetër skandinave, Askr os Embla) – mashkull dhe femër përkatësisht ishin dy njerëzit e parë, të krijuar nga zotat. Dyshja janë vërtetuar në të dy Poemat Edda, hartuar në shekullin e 13 nga burime të hershme tradicionale, dhe Proza Edda, e shkruar në shekullin e 13 nga Snorri Sturluson. Në të dy burimet, tre perëndi, njëri prej të cilëve është Odin, gjeni Ask dhe Embla e cila u jep atyre dhurata të ndryshme trupore dhe shpirtërore.
Një numër i teorive janë propozuar për të shpjeguar dy figurat, dhe ka referenca të rastit të tyre në kulturën popullore.
Fjala ASK në gjuhën e vjetër skandinave do të thotë “pemën e hirit”, por etimologjia e emërtimit“e embla” është e pasigurt, dhe dy mundësitë e kuptimit të “embla” janë propozuar përgjithësisht.
Sa i përket mitologjisë Skandinave, vim re në qendër se në gjuhën e pastër “Skaba” shkruhet dhe i përket pikërisht figurës “Zeus” i cili sigurisht ndodhet po në qendër në mes të dy hyjnive të tjerë, më të njëjtën paraqitje në të gjitha shfaqjet e tij, i madh, i fortë, me mjekër e shumë flokë, njëri prej “perëndive” është “Odini”, në këmbët e “Zeusit” ndodhen dy perëndesha-hyjni “Haner” dhe tjetra, “Gek os Embla”
Ndërsa sa i përket fjalë “Zeus” në mitologjin e gjuhën edhe këtë herë kjo fjalë paraqitet me emrin e simbolit të tij, zogut Besnik quajtur “Skaba” (shkaba), por jo vetëm kaq, fjlaë të cilën nuk mundemi ta përcaktojmë dot,i përkasin perëndeshës Afërditë, si perëndesha e Bukurisë e sigurisht në gjuhën shqipe sinonim më të bukur nuk mund ti gjesh ashtu si dhe një nga yjet, trupat qiellor nga më të bukurit e shndritshëm shumëngjyrëshe.