Në episodin e fundit të ciklit “Heshtja që vret – Klithma e vërtetë e luftës”, i transmetuar në emisionin “Debat Plus”, u dëgjua rrëfimi i fuqishëm i një gruaje që ka përjetuar dy luftëra – atë në Bosnje dhe më pas në Kosovë.
Historia e saj është dëshmi e heshtjes së gjatë, dhimbjes së thellë dhe fuqisë për t’u ngritur përballë traumës që shoqëria tentoi ta fshihte.
Në moshën 16-vjeçare, ajo përjetoi në Sarajevë tmerrin e sulmit në ditën e Bajramit më 6 prill 1992.
Një ngjarje që i ndryshoi përgjithmonë jetën, kur forcat ushtarake hynë në podrumin ku ishte fshehur së bashku me familjen.
“Bashkë me nënën dhe babën. Kanë kaluar ushtria, kanë nisur të hyjnë edhe nëpër podrume, nuk kanë këqyrë kush është kush, pleqtë, gratë, fëmijët. Unë e kam harruar edhe nënën time kur i kam parë se çfarë bënin me fëmijët. Para syve të mi e kanë zier beben”, ka rrëfyer ajo.
Aty ajo u bë dëshmitare e dhunimeve të tmerrshme, përfshirë edhe atë të nënës së saj, e cila nuk e mbijetoi këtë torturë.
E mbijetuara përshkruan momentet e tmerrit, duke kujtuar se si forcat serbe në luftë dhunuan gratë dhe fëmijët para syve të babait të saj, i cili ndërroi jetë disa vite më vonë si pasojë e stresit të shkaktuar nga këto tragjedi.
Pas ikjes së familjes nga Bosnja, përmes një rruge të gjatë dhe të vështirë, ajo gjeti strehë në Kosovë, ku nisi një jetë të re, por plagët e së kaluarës mbetën të pashëruara.
Ajo rrëfen se gjatë gjithë kësaj periudhe e mbajti fshehur historinë e saj, madje edhe përballë burrit, me të cilin u martua dhe krijoi familje.
Me lindjen e djalit, ajo mori vendimin për të harruar dhe për të ndërtuar një jetë të re, megjithatë kujtimet e tmerrshme nuk e lanë kurrë në paqe.
Rrëfimi i plotë: