E mbijetuara e cila po vazhdon rrëfimin e saj në “Debat Plus” ka treguar se në një natë lufte pas kthimit të burrit të saj nga fronti i UÇK-së, nuk i kishte bërë të ditur asnjë fragment nga ajo ç’ka kishte përjetuar prej pesë policëve serbë.
E rënduar emocionalisht e fizikisht, kishte arritur t’i thotë vetëm një gënjeshtër.
“Po don me m’kap përqafe unë isha e çkyme, poshtë kisha gjakëderdhje, në kry kisha gjakëderdhje, poshtë se e çkyme, varrë në krejtë anët. Thash mos më prek se po më doket, tamon ka tentu ai mem prek, thash diçka s’jam mirë po më doket kam gjak. Thotë jo ishalla, po ia nis u çu e dhezë dritën, thotë po çka ki, thom po jom rrëzu, jom ra. E paske humbur fëmijën, thash po. Nejti një copë herë kajti me zë edhe ai edhe unë kurrë s’më thotë, po 90% ia ka marrë menja, nuk më nguci më thellë. Kajtëm te dytë e ai shkoi e thirri nanën e vet, tha oj nanë, hajde se e paska abortu tha fëmijën. Erdh vjehrra t’u qajt, thotë qysh bre e paske abortu fëmijën a? Thash po valla e kom abortu s’kam çka me bo. Qajshim te tretë, dikur po thotë vjehrra, hajt se jeni të ri boni apet, e mos u mërzitni. Shkoj ajo me ra, ra me fjetë burri edhe tu nejt një copë herë thotë s’um nxoni gjumi hiç, unë tamon dojsha me fjet bërtitsha, çdo herë që bërtitsha më kapke për qafe më thojke “unë jom këtu, unë jom këtu”, a dinë më afrojke e ledhatojke, “unë jom këtu mos u tut”. Nashta kom fol edhe në gjumë kurrë s’ma ka thanë”, tregon tutje ajo.
Vjehrra dhe kunata e kishin marrë përsipër ta varrosnin fëmijën, kurse e mbijetuara ndodhinë e kishte ndarë me nënën e saj, e cila më pas i kishte treguar burrit dhe djalit.
Viteve pas luftës, ajo arriti që të kishte tre djemë, por jo më të vazhdonte jetën edhe me bashkëshortin.
“Jom nda prej burrit edhe unë mendoj se mos ka qenë shkak i qesaj jo mirëkuptimi, jo nuk kom guxoftë me çel. Burri s’ma ka thanë kurrë, po ma nuk ma ka ç’koq zullumin, kom pas zullum kom pas maltretime. Prej burrit se s’ma ka thanë kurrë, ama gjithmonë i ka mbet ankth, pikë që pse u hup ai fëmijë, pse u abortu. Nashta është faji jem që nuk kam mundur që të flas me të po nuk kom mujt jeta jem, e deri tek ndarja”, ka treguar ajo në “Debat Plus”.
Njërit prej fëmijëve kishte gjetur forcën t’i tregojë e tek ai kishte gjetur edhe mbështetjen e munguar prej kohësh.
“Djalit të madh veç i kom tregu. Djalit të madh po, i ka nashta 6/7 muaj që i kom tregu. Ka kajt barabartë me mu, edhe më thotë ‘mam, unë jom qaj beba, mos u bon marak se unë jom qajo beba’. Më ledhaton edhe normal që qanë, s’don mem pa të mërzitën, më ledhaton” unë jom qaj mam. ‘A pe sheh i madhi Zot, babi ka flejt një natë me ty unë thotë që qaj jom unë’, a din mundohet me ta lehtësu, me më ngushëllu, thotë ‘unë jom qajo beba, s’ke nevojë me qajtë më për të’. Tash, për punën e ndarjes, të tretë e gjykojnë. E jo veç babën e vet, po me vjehrrën me kunata me krejt. Dmth të gjithë e gjykojnë. Dmth kom pas paragjykime anash, indirekte”, ka rrëfyer ajo.
Në fund ajo ka falënderuar stafin e QKMRT-së për ndihmën e dhënë deri më sot.