Egjiptianët e lashtë me të vërtetë dukej se i kishin të gjitha.
Ata ndërtuan piramidat mahnitëse, hartuan vëllime mitesh dhe jetuan përgjatë brigjeve të mrekullueshme, nëse jo të stuhishme, të lumit Nil.
Si çdo kulturë tjetër e lashtë, egjiptianët përdorën mitologjinë, në përpjekje për të shpjeguar botën përreth tyre.
Disa mite eptiane shpjegonin fenomenet e natyrës për të përshkruar gjendjet njerëzore si vdekjen, dashurinë, mashtrimin dhe tradhtinë. Pavarësisht nga qëllimi i tyre, mitet janë plot me simbolika të bukura, shpeshherë edhe mbrojtëse të disa virtyteve ose cilësive njerëzore për të aspiruar.
Historia e Ra: Miti i Krijimit
Jo vetëm që Ra i atribuohet krijimit të të gjithë perëndive të tokës, por besohet të ketë udhëtuar nëpër qiell çdo ditë si dielli. Natën, Ra do të udhëtonte për në botën e krimit, duke mposhtur aleatët e kaosit.
Ra gjithashtu sundoi në Tokë si Faraoni i parë.
Mbretërit egjiptianë pretenduan se kishin prejardhje nga Ra, duke i dhënë kështu besim selisë së tyre në fron. Ata e quanin veten “Biri i Ra”.
Isis dhe Osiris: Vrasje dhe Hakmarrje
Isis dhe Osiris ishin dy nga katër fëmijët e Nutit, perëndeshës së tokës.
Isis dhe Osiris u martuan. Si fëmija i madh, Osiris u ngjit në fron dhe njerëzit e donin atë, por vëllai i tij, Seti, ishte xheloz për këtë dhe kërkoi hakmarrje. Set vrau Osirisin, e preu në copa dhe i shpërndau copat në të gjithë Egjiptin.
Isis, megjithatë, kishte fuqi të mëdha magjike. Ajo udhëtoi nëpër tokë, mblodhi të gjitha pjesët e Osirisit, u dha përsëri jetë dhe e ringjalli atë.
Së shpejti, ata patën një fëmijë së bashku, Horusin, por Osiris nuk mund të kthehej në tokën e të gjallëve dhe vazhdoi të sundonte botën e krimit.
Horus dhe Seti: Një komplot mitik për vrasje vazhdon
Kur Horus u bë burrë, ai sfidoi Setin në fron. Pasuan një seri betejash, por, për asnjë çudi, Set nuk luajti drejt dhe vazhdoi të dilte fitimtar.
Përfundimisht, Isis ndërhyri për të ndihmuar Horusin. Ajo i ngriti një kurth Setit, por ai iu lut për jetën dhe ajo e la të ikte. Kjo e tërboi Horusin.
Zemërimi i tij ishte aq i fortë sa mërziti edhe perënditë e tjera. Në një ndeshje finale, një garë varkash, dukej sikur Horus do të ishte fituesi. I inatosur, Seti u shndërrua në një hipopotam dhe sulmoi varkën e Horusit. Një tjetër luftë pasoi dhe perënditë e tyre e shpallën ndeshjen barazim.
Në fund, Osirisi u konsultua për të parë se kush duhet të ishte mbret. Osiris deklaroi se asnjë njeri nuk duhet ta merrte fronin përmes mënyrave vrastare, siç kishte bërë Set.
Në fund, Horus zuri vendin e tij të duhur, ndërsa babai i tij vazhdoi të sundonte botën e krimit.
Ma’at: Perëndeshë e moralit
Ma’ati ishte perëndesha e së vërtetës, drejtësisë dhe moralit.
Ajo ishte e bija e Ra dhe gruaja e zotit të hënës, Thoth. Ajo peshonte zemrat e të vdekurve për të vendosur se kush duhet të kishte gëzim të përjetshëm në jetën e përtejme.
Penda e saj e së vërtetës ishte faktori përcaktues. Pasi të vendosej në një peshore, nëse zemra e të ndjerit ishte më e rëndë se pendët e saj, ata nuk do të lejoheshin të udhëtonin për në parajsë. Nëse zemra konsiderohej shumë e rëndë, një demon do ta gllabëronte atë, duke bërë që i ndjeri të vdiste për herë të dytë.
Anubis: Një mit i vdekjes
Anubis ishte një perëndi e lashtë egjiptiane që kishte shumë role rreth vdekjes. Ai ishte fillimisht zoti i të vdekurve, por ndërsa Osiris u bë më i popullarizuar, ai mori atë rol. Më pas historia e Anubis u ndryshua dhe ai erdhi si djali i Osiris dhe ndihmësi në jetën e përtejme.
Anubis ishte mbrojtësi i varreve dhe shpikësi i mumifikimit. Ai gjithashtu kishte për detyrë të merrte shpirtrat e vdekur në botën e krimit dhe të mbikëqyrte peshimin e zemrës.
Libri i Thothit
Libri i Thothit përmbante të gjithë njohurinë e perëndive. Ajo ishte e vendosur në fund të Nilit dhe ishte e mbyllur në një seri kutish të ruajtura nga gjarpërinjtë. Shumë faraonë u përpoqën të hynin në të gjatë mbretërimit të tyre, por ajo nuk u hap kurrë.
Thuhet se dija atje nuk ishte menduar kurrë të zotërohej nga njerëz të thjeshtë. Ndoshta kjo i ndihmoi egjiptianët të kuptonin gjërat që ata ende nuk mund t’i kuptonin plotësisht. Diku atje në fund të Nilit, shtriheshin të gjitha përgjigjet.
Vajza me pantofla trëndafili të kuq: Një mit për dashurinë
Kjo është historia e një vajze greke të quajtur Rodopi, e cila u shit si skllavëri në Egjipt.
Një burrë shumë i sjellshëm e bleu atë dhe, nga ana tjetër, i siguroi asaj një shtëpi dhe e lau me dhurata të bukura.
Një ditë, një shqiponjë u hodh poshtë dhe vodhi një nga pantoflat e saj në ngjyrë trëndafili.
Ajo iu dorëzua faraonit Amasis. Amasis kërkoi të takonte pronarin e asaj pantofle dhe pjesa tjetër, le të themi, është histori. Të dy ranë aq thellë në dashuri saqë vdiqën në të njëjtën ditë.
Princesha e Bekhten: Një Zot që shpëtoi një Princeshë
Faraoni po vizitonte Nehernin duke mbledhur haraçet e tij vjetore, kur princi i Bekhtenit i dhuroi vajzën e tij të madhe. Faraoni e pranoi princeshën dhe e ktheu në Egjipt, duke e bërë atë gruan kryesore mbretërore. Ajo u emërua Ra-neferu.
Vite më vonë, motra e saj Bent-Reshet u sëmurë dhe kështu, Princi i Bekhtenit i kërkoi ndihmë Faraonit.
Ai dërgoi një mjek, por sëmundja e saj ishte vepër e një shpirti të keq. Faraoni më pas shkoi në tempullin e Khonsu Nefer-hetep dhe i kërkoi zotit ta shëronte. Zoti u përball me frymën e ligë, duke e bërë menjëherë atë të largohej nga Bent-Reshet.
Princi u përpoq të mbante Khonsu-në e fuqishme në Bekhten, por pas tre vjetësh ai u kthye në shtëpi. Princi ndjeu turp që u përpoq ta mbante perëndinë atje dhe e falënderoi duke i dërguar shumë dhurata dhe oferta. Kur haraçi mbërriti në Egjipt, faraoni e vendosi atë në këmbët e statujës së Khonsu në Tempullin e Madh.