Një video e lajmeve ruse që pretendon të tregojë “vullnetarë” serbë që stërviten për të luftuar përkrah trupave ruse në Ukrainë, ka nxitur zemërim në Serbi, duke ekspozuar marrëdhëniet e saj komplekse me Moskën.
Grupi mercenar i Rusisë “Wagner”, sipas raportimit nga BBC ka bërë videot në gjuhën serbe për të inkurajuar rekrutimin për luftë.
Presidenti i Serbisë, Aleksandar Vuçiq, ka reaguar me zemërim në televizionin kombëtar.
“Pse ia bëni këtë Serbisë? Pse ju, nga Wagner, telefononi dikë nga Serbia kur e dini se kjo është kundër rregulloreve tona? ka thënë ai.
Kritikët shpesh e akuzojnë Serbinë se i jep përparësi miqësisë së saj të gjatë me Rusinë mbi ambicien e saj për t’u bashkuar me BE. Por, ajo që ka dalë ditët e fundit në Beograd e bënë më të ehtë ta kuptosh se çfarë është e drejtë dhe e gabuar.
- Grupi “Wagner” mund të ketë hyrë brenda Kosovës
- Shqetësuese: Organizatorët e protestës ne veri, të lidhur me grupin e mercenarëve ‘Wagner’
Duke lënë të kuptohet për marrëdhëniet më pak të mira me Moskën, presidenti Vuçiq ka thënë se Serbia jo vetëm që ishte “neutrale” në lidhje me luftën në Ukrainë, por se ai nuk kishte folur me presidentin rus Vladimir Putin për “shumë muaj”.
Kujtojmë se, është e paligjshme që serbët të marrin pjesë në konflikte jashtë vendit.
Numri i rekrutëve serbë të përfshirë nuk duket të jetë i rëndësishëm. Disa luftuan përkrah forcave ruse në Ukrainë në vitin 2014, por jo me ndonjë lloj miratimi zyrtar.
Në fakt, gjykatat serbe dënuan më shumë se dy duzina persona për pjesëmarrje në “luftimet në frontet e huaja të betejës”.
Të enjten, një avokat me bazë në Beograd dhe grupe kundër luftës ngritën ankesa penale kundër ambasadorit rus si dhe kreut të agjencisë së informacionit dhe sigurimit shtetëror të Serbisë (BIA) për rekrutimin e dyshuar të serbëve për grupin Wagner.
Në Beograd, ku muralet provokuese janë jashtëzakonisht të zakonshme, emblema e kokës së vdekjes së Wagnerit u shfaq në një mur në qendër të qytetit javën e kaluar. Ai u nënshkrua nga Patrullat Popullore, një organizatë e krahut të djathtë ekstrem, e cila më parë ka organizuar mitingje pro-ruse me pjesëmarrje të rrallë.
Asnjë nga partitë kryesore politike nuk ka lënë të kuptohet as për mbështetje për pushtimin e Ukrainës. Në të vërtetë, Serbia ka votuar vazhdimisht pro rezoluta në Kombet e Bashkuara që dënojnë agresionin e Rusisë.
Presidenti Vuçiq këtë javë e bëri të qartë qëndrimin e Beogradit: “Për ne, Krimea është Ukrainë, Donbasi është Ukraina dhe kështu do të mbetet”.
Ky qëndrim nuk ka mjaftuar për t’i bërë përshtypje Parlamentit Evropian, sepse Serbia ka refuzuar vazhdimisht të vendosë sanksione ndaj Rusisë.
Për herë të dytë, eurodeputetët kanë miratuar një rezolutë që kërkon pezullimin e negociatave të anëtarësimit derisa Serbia të pranojë sanksionet.
Për sa kohë që BE-ja tregoi pak entuziazëm për zgjerimin e bllokut për të përfshirë vendet e Ballkanit Perëndimor, kishte kuptim që Serbia të mbante lidhje miqësore me Moskën.
Ai i ka kujtuar Brukselit se Beogradi kishte mundësi të tjera. Furnizimet e lira të gazit, pronësia shumicë e Gazprom-it mbi kompaninë serbe të naftës NIS dhe refuzimi i Rusisë për të njohur pavarësinë e Kosovës ishin arsye praktike për të qëndruar në kushte të mira.
Por, pushtimi i Ukrainës ka ndryshuar perceptimet. Beogradit nuk i bëri përshtypje kur presidenti Putin iu referua shpalljes së njëanshme të pavarësisë së Kosovës si justifikim për njohjen e pavarësisë së zonave të Ukrainës lindore të pushtuar.
Ndërkohë, Brukseli e kuptoi me vonesë se frenimi i tij ndaj Ballkanit Perëndimor po i linte hapësirë Moskës që të ndërhynte. Bisedimet e pranimit për Shqipërinë dhe Maqedoninë e Veriut u zhbllokuan me shpejtësi – dhe Bosnja mori statusin e kandidatit.
Pra, nëse presidenti i Serbisë ka pritur për një moment për t’u kthyer me vendosmëri drejt Perëndimit, ai thjesht mund të ketë ardhur.
Ai ka paralajmëruar për biseda “shumë të vështira” me të dërguarit special të BE-së dhe SHBA-së – dhe thotë se do t’u drejtohet serbëve gjatë fundjavës për t’u treguar atyre “çfarë kërkohet dhe pritet nga Serbia në lidhje me Kosovën dhe sanksionet kundër Rusisë”.
Vuçiq ka bërë komente të ngjashme edhe më parë – pa u zotuar kurrë për një ndryshim të madh të politikës. Por këtë javë ai përsëriti edhe një herë se trajektorja e Serbisë ishte drejt Perëndimit.
“Unë e di se BE është rruga jonë,” i ka thënë ai, duke shtuar se përveç kësaj nuk ka rrugë të tjera.