“Unë ëndërroj të pikturoj dhe pastaj pikturoj ëndrrën time”, kështu ishte shprehur ikona e artit postimpresionist, Van Gogh.
Vincent Van Gogh lindi në Zundet të Holandës në vitin 1853 dhe ishte fëmija më i madh në familje.
Në moshën 15 vjeçe ai kishte lënë shkollën për të punuar në një firmë të tregtisë së artit në Hagë, për shkak të luftës financiare në të cilën ishte familja e tij.
Kjo punë e lejoi atë të udhëtonte dhe e çoi në Londër dhe Paris, ku veçanërisht ra në dashuri me kulturën angleze.
Sidoqoftë, pas disa kohësh, ai humbi interesin për punën e tij dhe u largua, gjë që e shtyu atë të gjejë një tjetër profesion.
Më vonë, ai u bë mësues për djemtë në një shkollë fetare, pasi edhe rridhte nga një familje religjioze, me një baba pastor.
Sidoqoftë, ambicia dhe përpjekjet e tij për të ndjekur një jetë të tillë u treguan jetëshkurtra.
Sipas “Biography” rrugëtimin e tij për të gjetur një profesion të ri ai nuk e ndaloi.
Kështu filloi të trajnohej për t’u bërë ministër por iu refuzua hyrja në Shkollën e Teologjisë në Amsterdam, pasi refuzoi të merrte provimet latine, duke shkatërruar edhe shanset e tij për t’u bërë ministër.
E, nga kto zhvillime, ai zgjodhi që të bëhej vullnetar në komunitetin e të varfërve të minierave në Belgjikë, nga edhe lindi pasioni për të mësuar për kultura të reja.
Pra, kjo është koha kur ai u zhyt në kulturë dhe u integrua me njerëzit e komunitetit. Gogh predikoi dhe u shërbeu të varfërve dhe gjithashtu vizatoi fotografi të njerëzve që jetonin atje.
Megjithatë, komitetet ungjillore nuk e miratuan sjelljen e tij në këtë rol, pavarësisht nga ajo që do të dukej se ishte punë fisnike. Si rezultat, atij iu desh të largohej dhe të gjente një profesion tjetër.
Pastaj Van Gogh besoi se e kishte gjetur thirrjen e tij në jetë, të bëhej një piktor.
Pasioni për artin filloi të shtohej në moshën 27 vjeçe, kur në vitin 1880, ai vendosi të bëhej një artist profesional. Ndërsa, Theo, vëllai i tij i vogël, arriti t’i siguronte mbështetje financiare gjatë gjithë përpjekjeve të tij për t’u bërë i suksesshëm dhe i respektuar në fushën e artit.
Gjashtë vjet më vonë, ai u transferua te vëllai i tij në Paris. Ishte këtu ku ai u ekspozua ndaj frymëzimit të plotë të artit modern dhe impresionist.
Van Gogh do të pikturonte me egërsi dhe shpejtësi të madhe në një përpjekje për të hartuar gjendjen shpirtërore dhe ndjenjat që ai kishte në pëlhurë.
Madje, konturet dhe ngjyrat ekspresive, energjike dhe intensive të pikturave të kësaj periudhe e demonstrojnë këtë. Dhe nuk është e vështirë ta njohësh këtë kur qëndron përpara një prej këtyre veprave – shumë prej të cilave konsiderohen si kryeveprat e tij.
Ai kishte ëndrra që artistë të tjerë të bashkoheshin me të në Arles, ku ata do të jetonin dhe punonin së bashku.
I zemëruar dhe duke rënë në një episod psikotik, një ditë, Van Gogh kapi një brisk dhe e preu veshin.
Kjo ishte një nga shenjat e para të qarta të përkeqësimit të shëndetit të tij mendor, diçka që vetëm do të përkeqësohej me kalimin e viteve.
Ikona e postimpresionizmit e kaloi pjesën më të madhe të jetës i shtrirë në spital.
Pas periudhave të depresionit dhe shtrimit në spital, ai më në fund u pranua në azilin e Saint-Paul-de-Mausole në Saint-Rémy-de-Provence më 1889.
Alternimet e tij ishin të pakontrollueshme midis depresionit dërrmues dhe kohërave të një aktiviteti të fortë artistik.
Kur ndihej mjaft mirë, Gogh dilte jashtë dhe pikturonte mjedisin përreth. Kështu, ai pasqyroi përzierjen eklektike dhe të fuqishme të ngjyrave që mund të shihte.
Kështu, një mëngjes artisti doli të pikturonte duke mbajtur një pistoletë me vete. Gogh qëlloi veten në gjoks, u dërgua në spital dhe vdiq dy ditë më vonë në krahët e vëllait të tij.
Sidoqoftë, veprat e tij kanë ndikuar padyshim në fushën e ekspresionizmit në artin modern.
Dhe sigurisht, kjo ka ndikuar masivisht në artin modern si një e tërë. Puna e Van Gogh është shitur për shuma rekorde parash në të gjithë botën.
Veprat e tij artistike janë paraqitur në shumë galeri të mëdha arti në shumë vende.
Mosnjohja dhe lufta e tij me shëndetin mendor e përshkruajnë atë si artistin klasik të torturuar që është dramatizuar dhe mitologjizuar në kohën moderne.
Por kjo nuk duhet të na tërheqë vëmendjen nga puna e tij mjeshtërore.
Njohja e jetës së Goghut vetëm rrit ndikimin e artit dhe kontribuon në vlerësimin e të qenit një nga piktorët më të mëdhenj që ka jetuar ndonjëherë.